Kalimbahín

Paano ba iwaglít ang sandalí ng pagkamulat sa diumanóng pinakamatalik na gawain? Marahil hindî maaarì. Ang kamalayán sa unang saglít ng paghipò at paghimas, pagkiskís at pagkuskós ng mga bahagi ng katawáng hindî sa iyó ay hindíng-hindî malilimutan ng sínumán. Palarin man sa angkóp, o sabihin na nating katanggáp-tanggáp na pamámaraán; o di kayâ’y mangyari sa isáng makamandág na kalakarán—malabòng makaligtaán.

Hindî ngâ maaarì.

 

[S]a kaniyáng yumì at gandá
dayuhan ay nahalina…

 

Labimpitóng taóng gulang pa lamang si Filipina noóng pinatuloy ng kaniyáng mga magulang sa kaniláng muntíng mansyón sa Ermita ang Kastilàng misyonero. Hindî niyá alám kung paano natagpuán ng mga magulang ang banyagà—sa pangangalakal ngá bá ng amá? sa pakikitungo ng iná sa pagdidisenyo ng magagaràng damít?—ngunit maliwanag sa kaniyáng isipan ang bawat gabíng mag-isáng nakapiling ang panauhin.

Lálong-lalò na ang unang beses na mangyari itó.

Linggó noón. Matapos magsikain at mag-inuman sa ngalan ng pasasalamat ang mga tao sa tahanan, lumalim ang gabí patí ang pagtulog ng lahat. Nagilantáng na lang si Filipina nang may pumasok sa kaniyáng silíd at nápatimbuwáng sa kaniyáng tabí. Ang ministro! Pumikít itó, tila mádaliang nakatulog.

Ipinagbawal ng mga magulang ang pagtitig ng mga anak sa panauhin, pero ngayón, sa ilalim ng bahagyáng liwanag ng buwán mulâ sa bintanà, malayang pinanoód ng dalagita ang lalaki at siyá’y nabighanì sa maamòng mukhâ nitó.

Dumilat ang lalaki at tumitig pabalík. Naúutál na nangamustá si Filipina sapagká’t hindî siyá kahusayan sa wikà ng lalaki—sakà daglî niyáng namalayan ang napakanipís niyáng suót. Nahiya siyá’t niyakap ang sarili.

‘Hermosa...’ bulóng ng lalaki.

Magandá talagá si Filipina. Pantáy ang hugis ng magkabilang panig ng mukhâ. Malagô ang buhók at kilay. Katamtaman ang kutis; napakakinis. Maliít ang ilóng at makapál ang labì. Ang mga matá niyá’y dilát pero malalim ang talukap at mahahaba ang pilíkmatá.

Nápansín ni Filipina na tinítingnán ng lalaki ang kaniyáng dibdíb at maya-mayâ’y dáhan-dahang kinapâ ang hubog nitó. Bumilís ang tibók ng pusò ni Filipina nang unti-unting inangát ng lalaki ang kaniyáng suót. Ngumitî itó, at lalong namanghâ si Filipina sa nakitang nakahilerang mga ngipin at malalim na biloy sa pisngí. Lumapit pa lalo ang lalaki at sinimuláng dilaan at sipsipín ang kaniyáng hubád na suso. Bukód sa hindî alám ang gagawín, hindî rin alám ni Filipina ang dapat maramdamán. Litáw ang tamasa ng lalaki sa ginagawâ; siyá rin ba dapat?

Lumipat sa may paanán ng kama ang lalaki at tinanggalán ng saplót ang ibabâ ni Filipina, kapagkuwán ay ibinukakâ ang kaniyáng mga hità. ‘Rosado!’ sambít ng lalaki bago halikán ang pagitan ng hinawìng mga bintî. Hindî itó nagustuhán ni Filipina at nais niyáng ipatigil ang ginagawâ ng ginoó.

Pero paano ba?

Pumatong ang lalaki sa dalagita, naghalò ang amóy ng pawis at alak. Habang nilálabás ng lalaki ang kaniyáng arì, biglang luminaw ang isipan ni Filipina—ang sindák! Pumiglás ang dalagita pero lalò siyang dinaganán ng lalaki. Itinaklób ang bibig ni Filipina gamit ng kamáy at sinabihang manahimik at kasalanan niyá itó dahil sa kaniyáng dilág. Natulalâ ang babae: nawalâ ang maamong mukhâ; pumalít ay isáng halimaw.

Nang minsang itanóng ni Filipina sa mga magulang kung paano naglilihí ang babae, naaayon daw sa bibliyá na kapág ang magkásintahan ay handâ na para sa pamilya, silá’y ikákasál at ang lalaki ay iipapasok ang kaniyáng arì sa arì namán ng babae. Pagtatalik ang tawag dito. Subal’it di lamang itó para magkaanák, kundî isáng dakilàng regalong pinagtitibay ang pagmamahalan ng mag-asawa.

Pero bakit gánitó ang karanasán ni Filipina? Nakakasuká ang bigát, hiningá, init, at ungol.

Tumatangis na si Filipina. Humahangos. Masakít ang pagpilit sa kaniyá ng lalaki; paulit-ulit pa itó sa pagpasok at paglabás. Ni hindî na niyá kayang magtangkang tumilî; tumatakas ang kaniyáng káluluwá mulâ sa kaniyáng katawán. Itó ang unang pagkakataóng hilingín niyá kay Bathalà ang kamatayan.

Nabasâ ang kama, naglahò ang lalaki—iniwang nanlálamig ang dalagita. Kalimbahín. Iyón daw ang kulay ng pagitan ng kaniyáng mga bintî; subali’t sa sidhî ng hapiding naráramdamán, tiyák ni Filipina: nakákatakót na pulá itó ngayón.

Hindî alám ni Filipina kung paano sasabihin sa mga magulang ang nangyari, at sa pangambang ang ibáng kapatíd ang mapunteryá, tiniís na lang ni Filipina ang kabuuáng labintatlóng Linggó ng halay.

Isáng buwán matapos makaalís ang lalaki, natuklasáng nagdádaláng-tao si Filipina. ‘Puta!’ hayág at pighatî ng mga magulang; ‘Inakit mo ang isáng sugò ng Diyos!’ Ipinalaglág nilá ang ‘demonyong’ sanggol at pinalayas si Filipina pagkatpos ng kaniyáng ika-labing-walong kaarawán.

 

Nápansín na ni Filipina ang lalaki noóng isáng Linggó pa. Malimit ang mga nagmamatyág sa kaniyá sa nagdaang taóng pagsisilbí sa kainán, pero angát itó. Putî. Banyagàng mukháng marangyâ ang buhay.

            Tulad ng buhay niyá noón.

Pagkatapos ng nightshift ni Filipina, nang maglalakád na mag-isá pauwî, nilapitan siyá ng lalaki at tinanóng sa Ingles kung puwede siyáng ihatíd sa bahay. Pumayag siyá.

Malamig sa sasakiyán. Malambót ang mga upuaan. Sariwà ang hanging ibinúbugá ng áircon. Maginhawa ang paglalakbay pero siyempre kabado si Filipina; pilit niyang ibinabaling ang pansín sa kwento ng lalaki. (Music manager itó mula Estados Unidos. May inaasikasong studio sa Pilipinas kayâ bumisita.)

Nakaratíng namán silá nang matiwasáy sa nireréntahán ni Filipina. Ibinigáy ng lalaki ang kaniyáng númeró. ‘Name’s Will,’ ánitó; ‘Text me when you need a lift.’

            Kinabukasan, niyayá siyá ni Will sa otél na tinutuluyán. Unang beses lumiban sa trabaho si Filipina. Nakipagkwentuhan lang siyá sa kama habang kumakain at uminóm ng kahit ano’ng i-order niyá hanggáng lumalim ang gabí.

‘So, you have a boyfriend?’ tanong ng lalaki.

‘No.’

‘Despite that beauty?’ Lumapit si Will at dáhan-dahan siyáng hinalikán bago sinimuláng hubarán. May kumidlát sa katawán ni Filipina at itinulak niyá ang lalaki. Tinitigan niyá ang bakás ng mukhâ nitó mulâ sa ilaw na ipinápalos ng mga lámpara sa gilid. Ang matangos na ilóng. Balát na kulay niyebe. Mga matáng maamò. Nasindák si Filipina sa hawíg ng lalaki sa Kastilàng misyonero.

‘I’m sorry…’ Lumayô ang lalaki.

‘It’s okay,’ mabilis na sagot ni Filipina. Maaaríng hindî tamà ang ginagawâ, ngunit hindî rin malî. Ang alám niyá lang ay sa pagkakataóng iyón, siyá ang may kontrol sa mangyayari.

Pinahiga niyá ang lalaki at siyá mismo ang pumatong dito. Lumuhód siyá at itinulóy ang paghúhubád. Lumakí ang mga matá ng lalaki sa balingkinitang katawán ni Filipina; nagmadalî itóng pisilín ang maliliít na suso at matumbók na puwít.

Dumapâ si Filipina at hinagkán ang leég ng lalaki habang tinútularan ang pag-ungol ng mga babaeng napápanoód sa Twitter. Binuksan niyá ang pantalón ng lalaki; tayóng-tayông na palá itó.

‘I’ll wear a condom,’ ánitó.

‘No need.’ Pumikít si Filipina habang pinápapasok ang lalaki, pinapalampás ang kilaláng amóy, hilo—at sakít; nagkúkunwaríng sariling mga kamáy ang gumagalugarin ng kaniyáng katawán. Tulóy-tulóy lang siyá sa pag-ungol at paggiling hanggang sa labasán ang lalaki.

‘Best fuck I’ve had for years,’ ánitó habang hinihingal; ‘But we seriously need the condom next time.’

            Tatlong araw nanatili si Filipina sa hotel at hindî pumasok sa trabaho. Tatlong araw ng kwentuhan, halikan, at seks. Marami siyáng natutuhan, tulad ng iba’t ibang klase ng kontraseptibo. Marami din siyáng posisyong nasubukan kasama si Will. Paboritó niyá ang mga p’westong siyá ang nakapatong sa kasama; wari siyá’y makapangyarihan.

Halos masaya si Filipina. ‘Di man nila mahal ang isa’t isa, masarap sa pakiramdam ang may nagnanais sa iyó.

Kalauna’y bumalik sa Estados Unidos si Will. Hindî natiís ni Filipina na subuking hanapin itó online, at napag-alamáng may asawa palá itó. Lubusang lumbáy at dirì sa sarili ang naramdamán ni Filipina. Ginamit lang siyá. Kala niyá siyá ang amo sa mga gabíng pumapatong sa lalaki.

Kala niyá lang palá.

 

Naghanáp si Filipina ng mga ibáng makákasama sa dating apps. Marami siyáng nakaka-match. Madalás mga puti. Kahawíg ni Will.

At ng Kastilàng misyonero.

Kadalasang nagbabakasyón sa Pilipinas. Mga travel vlogger o retirong negosyante o sundalo. Biníbilhán siyá ng mga mamahaling bagay na kaniyáng ibinebenta pagkaraáng gamitin.

            Nang mabatíd niyáng maspalagian ang kítà kung gágawín negosyo ang gawí, nagbitíw sa trabaho si Filipina at nag-úpload sa Twitter ng malalaswáng mga larawan. Doon siyá nakákakuha ng mga sabík magbayad para sa isáng oras na pribadong video chat kung saán maghuhubád siyá at magsasalsal sa mga paraáng nahúhumaling ang kliyente.

May mga sukì rin na takám sa pisikál. Dalawáng libo kada oras, at dahil dito nagkákaroón si Filipina ng sobra para makalipat sa sariling apartment.

Bastá hindî sápilitán—iyón ang lagìng sinasabi ni Filipina sa sarili. Iyón ang nababasa sa mga mágasin at páhayagán, ang mahahagíp sa telebisyon at radyo. Paúlit-ulit niyáng pinápaalalahanan ang sarili: bastá hindî sápilitán, magiging maayos ang lahát.

Sa kakaulit niyá sa sarili, halos paniwalaan na niyá. Ngunit bumábalík ang duda sa bawa’t gabíng tinitiis ang mga kakilá-kilabot na bangungot: mga lalaking napapawì ang uhaw sa pag-inóm mulâ sa kaniyáng puki, mga asawa at kásintahang waláng kamuwang-muwáng sa mga nakaw na saglít na ligayang kasama siyá, mga sanggól na hindî makákaranas ng dalamhatì—at galák; sa mga gabíng nilulunod siyá ng pangláw, kahit may katabíng mahimbíng ang tulóg dahil sa pagkilála sa kaniyá, hindî alám ni Filipina kung tamá ngâ ba’ng mga tinuturò ng makabagong lipunan: basta’t hindî sápilitán, magigíng maayos ngâ ba ang lahát?

 

Nang magbente-uno si Filipina, may nakipag-ugnayan sa kaniyáng direktor na Hapon. Kakalipat lang nitó ng Pilipinas para humanap ng mga bagong talento. Niyáya siyáng mag-shoóting ng mga pelíkuláng pornograpiya. Thirty-seventy ang hatian, pero okay na rin. Biruin mo, isáng gabí’y kaya na niyáng buhayin ang sarili para sa tatlóng buwán. Higít pa, tumataás ang halagá ng serbisyo niyá dahil sa naráratíng niyáng sikát bilang si Puta del [Mar de] Oriente.

‘Life is good!’ iyán ang parating sinasabi ni Filipina sa mga panayám kahit lagì siyáng pagód at halos tuliró tuwíng shooting. Kung minsan limáng lalaki sabáy-sabáy ang kumakantót sa kaniyá. Tatlóng beses siyáng nabuntís sa loób ng pitóng taón, at minsan ding tinamaan ng sakít dahil sa isáng katrabahong hindî nagíng tapát sa kalusugan nitó. Maayos ang buhay, ang sinasabi niyá sa lahat. Pero para saán ba ang maayos na pagkain kung walâ kang ganang kainin itó? Para saán ang maayos na tirahán kung hindî ka makatulog nang waláng tulong ng sigarilyo o tableta?

At gaano katagál ang ‘maayos’ na pamumuhay na itó? Sa ngayón, mababà ang veinte mil sa kalahatìng oras. Pero iláng pagpikít na lamang lalagpás na ng kalendaryo si Filipina, at sa indústriya ang mga tumatandâ ay isinasantabí. Kauntíng panahón na lang at tatamláy na ang karera niyá at tuluyan ding maglalahò.

Ang pinakamasakít para kay Filipina ay: mithiin man niyáng magsimulâ ng pamilya, waláng ibig magpakasál sa isáng Puta.

 

Sa mga araw na waláng trabaho si Filipina, hilig niyáng tumambay sa library café na malapit sa tinitirahán niyá. Dahil ngâ hindî nakapagtapós nang mapalayas ng magulang, pepuwesto lang siyá sa may sulok ng kapihan at magbabasá tungkól sa mga paboritó niyáng mga paksâ tulad ng pilosopiya at feminismo.

Pangarap niyáng tumulóy ng pag-aaral, pero hindî niyá alám kung papaano babalík. Ibá na kasí ang tingín sa kaniyá ng lipunan. Sabihin na nating ‘tanggap’ namán siyá, natatakót pa rin siyá sa maaaríng kakaibáng pagtrato. Halimbawà na lang ng mga propesór na hihingî ng pabór kapalít ng pagpasa sa subject na tinuturò.

Iyán ang buhay ni Filipina. Ni hindî ngâ siyá makapaghanáp ng mga taóng tunay na malalapitan. Kahit mismong mga babae sa indústriya niyá, hindî siyá kinakaibigan dahil sa ikinúkublíng timpalák sa kanilá—‘high-level hustler’ si Puta del Oriente, at sa katunayan bihirà ang tulad niyáng kumita.

‘P’wedeng tumabí?’ tanong ng lalaki.

Napakasikát na ni Filipina ánimó waláng kabataang Pilipinong nakakapag-Internet ang hindî siyá kilalá. Naisip niyáng bakâ sinisimplehan lang siyá nitó ng stolen kayâ tumingín muna si Filipina sa paligid; lahát ngâ ng upuan ay okupado. ‘Sige.’ Kapag ginuló siyá ng lalaki, áalís na lang siyá.

Pero tahimik siláng nagbasá ng iláng oras. Ang lalaki’y panaká-nakáng nagsusulát sa kuwadernong bitbít.

Maya-mayâ, nagpasiyá si Filipina na kausapin itó. ‘Madalas ka ritó?’

‘Oh—’ nag-angát ng tingín ang lalaki; ‘No. ‘Pag exams lang.’

‘Ano’ng inaaral mo?’

‘Well, as of now, I’m taking up a second degree in psychology.’ Inayos ng lalaki ang salamín sa matá na lumalaglág mulâ sa kaniyáng ilóng. ‘You? Working?’

            ‘Yeah.’

            ‘Nice. What do you do?’

‘I’m a—sex worker.’

            ‘Oh…’

Nainis siyá sa mausisàng tono ng lalaki, at bumaling ng tingín pabalík sa kaniyáng binabasa.

            Naunawaan kagyát ng lalaki ang pagkayamót ng dalaga. ‘Leonard ngâ pala.’ Inabot niyá ang kamáy. ‘Call me Len.’

Kumamáy ang dalaga. ‘Filipina.’

‘Lovely name.’

‘Salamat.’ Nakakapanibago. Itó ang unang lalaking máginoó sa kaniyá matapos mabalitaan ang urì ng kaniyáng hánapbuhay. Kadalasan kasí’y hihingín agad ang stage name niyá—maaaríng para magjakól sa mga video niyá sa ibang pagkakataón.

‘Can I call you Fil?’

Napangitî si Filipina. ‘If you give me your number.’

 

Dumilím ngâ ang likás na dilág,
sariling dugô namán siyáng nilaspág…

 

Sa dami ng mga katunggalíng kabataan, nahihirapang makakuha ng proyekto si Filipina. ‘Audience want fresh pussy!’ giit ng Hapong direktor; ‘Fresh pussy!’ Dito naisipan ni Filipina na maghanáp ng bugaw at napuntá siyá sa isáng Pinóy sa ngalang Bong.

BDSM ang hilíng ng mga kliyente kayá sukdulang pagtitiis ang mga gawain. Gumiling sa bunót, gamiting sex toy ang tangkáy ng walís tambô, humigâ nang patiwarík ng may tela sa mukhâ (na bubuhusan ng tubig para habang tinitira ng lalaki ay muntíkang nalulunod)—ilán lamang sa mga naranasan ni Filipina. Minsan pa ngâ’y kinailangan siyáng isugod sa ospitál dahil nahiwà ang kaniyáng arì at ayaw tumigil sa pagdudugô.

Dumádalás ang pagpapakalasíng ni Filipina bago sumabak sa trabaho. At sa bawa’t tumpók ng abó ng sigarilyong hinihithít para makalimutan ang sakít, sinusumpâ niyá ang sariling husay sa pag-iwas sa kamatayan. Nakákatawá kung minsan.

‘Haven’t been seeing you much,’ aní Leonard; ‘Been trying to contact you, too.’

Kakagaling niyá lang noón mulâ sa follow-up checkup. Naisipan niyáng bumisita ng kapihan pero hindî niyá magawáng magbasá. Hindî maparam ang pagkamuhì niyá sa Stolen ng Rappler—mga salaysáy ukol sa child trafficking. Iniisip niyá kung bakit hindi namán siyá ibinenta, malayò namán ang kalagayan niyá sa mga batà, ngunit bakit nahahalintulad at nauugnáy niyá ang sarili sa mga kuwento?

‘Len,’ wikà ni Filipina; ‘p’wede mo ba ‘kóng samahan ng kahit iláng araw?’

Pumayag si Leonard, pero si Filipina ang mananatili sa bahay nila sa Project 6 kung saán kasama ng náuná ang kaniyáng lola. Maraming guest room, subali’t ang napilì ni Filipina ay ang atik. Marikít kasi ang tanawin nitó: kita ang wisík ng kahél sa daan-daáng gusalì—ang pagduyan ng mga itó sa kalangitáng tumutulòng maputlâng bugháw sa mapusyáw.

Malamíg ang simoy sa oras ng sibsib. Tinabihán ni Leonard si Filipina sa may bintanà para mariníg nang maliwang ang isinásaád nitó—ang paggahasà, pagpapalaglág, pagpapalayas; ang mga pangambá, pagsisisi, patí na pangarap—ibunuhos ni Filipina kay Leonard, ang itinatangì niyáng kaibigan.

‘Si Bong… nangakó siyáng ibábalík ang gintô sa’king palad… pápakasalán niyá ‘kó… and it needs to happen while I’m still his fave amongst his girlfriends.’

            ‘All he does is abuse you.’

‘He doesn’t do anything I don’t allow.’

Napabuntóng-hiningá si Leonard. ‘You know, I get it. You consented to this, to everything, pero sapát ba ‘yon? You were vulnerable from the start, Fil. Tigilan mo na’t alám mo sa sarili mong hindî tamà.’

            Lumuhà si Filipina. ‘Hindî ko kaya, Len.’

            ‘Filipina—’ Iniyápós siyá ni Leonard. Tumahan ang dalaga sa ginhawang gumapang sa kaniyáng katawán. Iyón ang pinakamatalik na haplós na nadamá niyá sa buóng buhay niyá. Warì sa yakap ni Leonard, maaarì na niyáng tigilan ang pagtatagò sa mga malíng diktá at huwisyo sa buhay. Kay Leonard, nahanáp ni Filipina ang pamilyang kailanmán di niyá nakamtán. ‘Maraming bagay ang mahirap, pero hindî ibig sabihin ay imposible.’

Ng gabíng iyón, habang naghíhintáy maihî, nagmúni-muni si Filipina sa páliguan. Natandaán na namán niyá ang nabanggít ng Hapóng direktor: sariwang pepè.

Kinuha niyá ang travel mirror sa estante at umupô sa pálikuran. Bumukakà siyá’t tinapát ang salamín sa pagitan ng kaniyáng mga bintî. Abá! Anó ngâ ba ang nakita ng Kastilàng ministeryo? Kalimbahín? Iyón ang pagkakalarawan noón ng banyagà. Kulay rósas pa rin namán ngunit itsura’y nabilád. Medyo nangitím sa kakatanggál ng bulból. Lumuluwâ ang loóbang mga labì. Walâ na’ng higpít. Hindî na sariwà.

            Naramdamán na ni Filipina ang udyók ng pag-ihi. Tinapos niyá ang pakay sa páliguan at nadiskubréng nagdádaláng-tao na namán siyá.

 

Alám niyáng hindî tulad niyá ang nararapat kay Leonard, kayâ bago pa man siyá lamunin ng matamís na alaala ng nagdaáng gabí—ang paghimas ni Leonard sa katawán at buóng pagkatao niyá—nagmadalî siyáng maghandâ ng gamit.

Umaga na walâ pang tao sa sala—iyón ang kalâ niyá dahil bago makalabas ng pinto si Filipina, natigil siyá sa nariníg na boses.

‘Fil?’

Hinaráp niyá ang lalaking lumalapit. ‘Nagkamali akó. But I’ve thought about everything last night—’     

            Hinarangan siyá ni Leonard. ‘Fil, we’ve talked for hours at Libro’t Kape, we talked for hours last night, and it’s safe to say I know you the most outside yourself, so please listen: you feel like you’re already in deep shit, but there’s a way out of this. Just choose what you really want for yourself.’

            ‘Eto ngâ ang gusto ko.’

            ‘You want peace, Fil. Growth.’

            Katahimikan.

            ‘Buntis na ‘kó,’ aní Filipina.

            ‘Alám ko. I can tell.’

            ‘Alám mo ibig sabihin no’n? If I deliver successfully… hindî na ‘kó p’wedeng itakwíl—’

            ‘Stop chasing after Bong! He’s not that kind of guy and we both know it! Sige ngâ! What if he says that kid’s not his?’

            Napatahimik si Filipina.

            ‘Fil…’ Dinuyan ni Leonard ang mga pisngí ni Filipina sa kaniyáng mga kamáy. ‘You can choose to stay. Here.’

            Gustuhín mang manatili ni Filipina, ayaw niyáng magising si Leonard ng isang araw na pinagsísisihan ang lahát. Kayâ sinigawán niyá itó: ‘Hindî kita pinipili, Len!’ Umiyak. ‘Kayâ h’wág mo na ‘kóng pahirapan, please lang! Ang hirap na ngáng iwanan ka…’

            Niyákap ni Leonard nang mahigpít si Filipina. ‘Call when you need help, okay?’

Marahang tinaggál ni Filipina ang hawak ni Leonard. ‘Okay,’ sagót ni Filipina; ngunit sa pagtalikod niyá, sa pag-apak niyá palabás ng pintô, alám niláng dalawáng iyón na ang hulí niláng pagkikita.

Lahok sa Sarangola Blog Awards 2022